<<βουβά>>, δηλαδή δεν αφρίζουν.
Είναι μία απρόβλεπτη κατάσταση που δεν αρέσει σε κανένα καπετάνιο να είναι το καΐκι του μέσα στο αντιμάμαλο, αλλά και σε κανένα ψαρά γιατί δημιουργεί πολλά προβλήματα στο ψάρεμα.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα κατά την ταπεινή μου γνώμη και στην ασφαλιστική αγορά.
Από τη μία έρχονται κατά κύματα συγκαλυμμένες πληροφορίες για τις ασφαλιστικές εταιρίες ,για πιθανά επόμενα λουκέτα ,για σφίξιμο του ζωναριού, για πιθανές συγχωνεύσεις, για πιθανές εξαγορές κλπ. Μερικές μάλιστα δηλώνουν ευθαρσώς ότι στα πλαίσια του εξ ορθολογισμού των εξόδων στοχεύουν στο άμεσο μέλλον να αναπτύξουν και άλλα κανάλια διανομής δίνοντας μεγάλη βάρος στο bank assurance και το διαδίκτυο, αποδυναμώνοντας τη φυσική παρουσία των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Οι ενέργειες αυτές περνούν απαισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον του επαγγέλματος του ασφαλιστικού συμβούλου.
Από την άλλη μερικά από τα μεγάλα πρακτορεία πιεζόμενα ασφυκτικά από τις περισσότερες ασφαλιστικές, μεταφέρουν την πίεση τους στους συνεργάτες τους –και καλά κάνουν –αλλά την μεταφέρουν άκομψα ,σχεδόν ισοπεδωτικά και προς όλους, δίκαιους και αδίκους επιβάλλοντας συμπεριφορές που πολλές φορές ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια της καλής συνεργασίας.
Όλος αυτός ο διαφαινόμενος πανικός δημιουργεί ένα επαγγελματικό αντιμάμαλο που στην μέση έχει τον ταλαίπωρο τον συνεργάτη ασφαλιστικό σύμβουλο και τον κτυπά αλύπητα. Εάν συνυπολογίσουμε και τον τρόπο που αντιμετωπίζει η πολιτεία το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι στο μέλλον κανένας νέος δεν θα θέλει να ασχοληθεί με το επάγγελμα όσο ψηλά και αν βρίσκεται ο δείκτης ανεργίας. Γιατί; Μα γιατί ο ασφαλιστής ζει καθημερινά στην ανασφάλεια και την πίεση αν και είναι η αιχμή του δόρατος ,ο άνθρωπος της πρώτης γραμμής, αυτός που αφουγκράζεται πρώτος τον παλμό και την τάση της αγοράς. Αυτός που δίνει μάχες για να μην ακυρωθούν τα συμβόλαια ζωής ,αυτός που μάχεται για το όνομα της εταιρίας που εκπροσωπεί και το διαφημίζει ,αυτός που δεν έχει ωράριο εργασίας και εργάζεται 12 ώρες την ημέρα ,Κυριακές και γιορτές. Αυτός που δεν αποζητά τίποτα παραπάνω από το να τον θεωρούν κομμάτι της εταιρίας που εργάζεται και όχι ξένο σώμα. Αυτός που αποζητά λίγο από τον σεβασμό και την αναγνώριση που είχε παλαιότερα. Αυτός που στο παρελθόν με ένα χτύπημα στην πλάτη και ένα καλό λόγο έπεφτε και στη φωτιά για χάρη της εταιρίας του.Αυτός που σήμερα αισθάνεται ότι όλα αυτά τα χρόνια τον χρησιμοποίησαν στά δύσκολα και αφού τον έστυψαν σαν λεμονόκουπα τώρα ποια <<που έγινε η θάλασσα γιαούρτη>> δεν τον χρειάζονται.
Να δείτε που στο τέλος για όλα τα δεινά της ασφαλιστικής αγοράς σήμερα, θα κατηγορηθεί αυτός ο απλός ασφαλιστής και θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο.
Η υπομονή και η αντοχή όμως αυτού του σκληροτράχηλου επαγγελματία δεν είναι ανεξάντλητη και κάποια στιγμή υπάρχει ο κίνδυνος να αγανακτήσει,να τα βροντήξει όλα κάτω και να φύγει. Να δούμε τότε που θα βρεθούν νέα <<κορόιδα>> να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για λογαριασμό σας κ.κ μεγαλοστελέχη ασφαλιστικών και λοιπών εταιριών και εσείς να τους θεωρείτε<< αναλώσιμους>>.
Αναγνώστης
